Het water komt binnenkort! Dat heb ik geleerd bij de Rijzend Water-tentoonstelling van Kadir van Lohuizen in het Scheepvaartmuseum in Amsterdam. Een zeer indrukwekkende, maar tegelijkertijd eenvoudige weergave van afbeeldingen met korte beschrijvingen. Het was een vreemde ervaring voor mij. Ik kende alle basisinformatie, maar tegelijkertijd werd ik hard geraakt. Het veranderde plotseling van theorie in realiteit. De informatie naast de foto’s van Jakarta heeft veel geholpen.
De stad Jakarta (Indonesië) heeft 20 miljoen inwoners. Als er niets wordt gedaan, zullen grote delen van de stad tegen 2050 overstromen. De Indonesische regering heeft gezegd de stad te willen verplaatsen. Grote vraag is of de nieuwe stad op tijd klaar is.
De tentoonstelling heeft ook bijgedragen aan een ander gevoel bij mij.
Het gevoel werd onlangs aangewakkerd door iets wat ik (weer) op de radio hoorde, over mensen die hun (kapotte) huis in Groningen probeerden te verkopen.
Voor degenen die niet geheel op de hoogte zijn; in Groningen, zijn gebieden waar grote velden aardgas zijn ontdekt. Dit wordt al jaren geoogst en werd gebruikt om onze huizen te verwarmen en ons voedsel te koken. Bovendien was het een zeer winstgevend exportproduct. Deze velden liggen echter onder of dichtbij bebouwing.Toen de velden leeg begonnen te raken, begon het land boven de bel te dalen. Met als gevolg dat huizen begonnen te scheuren en langzaam uit elkaar vielen.
Deze mensen blijven zitten met een huis dat nauwelijks kan worden verkocht en zeker niet voor hetzelfde bedrag als waarvoor ze het ooit hebben gekocht. Het is duidelijk niet hun schuld dat hun huis in deze staat verkeert. De overheid geeft weinig steun aan mensen die vastzitten in deze situatie.
Een lang verhaal om aan de basis te komen van het gevoel dat ik je zou gaan beschrijven. Waar ik me nu echt zorgen over maak. Ik heb het gevoel dat regeringen over de hele wereld doen alsof er niets aan de hand is, om ervoor te zorgen dat ‘hun’ mensen geld blijven uitgeven. Ik denk bijvoorbeeld aan mensen die worden gemotiveerd om een huis te kopen. Investeer veel geld op een stapel stenen die op een zeer gevaarlijke locatie is geplaatst. Half Nederland ligt onder zeeniveau! Dat is ook de plek waar de meeste mensen wonen. Ja, ze letten erop om onze waterwerken te handhaven, maar toch, als er iets misgaat, zal iedereen in de laaglanden alles verliezen wat ze bezitten. Ineens zijn ze erg arm, omdat al hun geld in een gebouw in de gevarenzone is gestopt.
Zal iemand hen compenseren als dit gebeurt?
Niemand wordt natuurlijk gedwongen om op zo’n plek een huis te kopen. Maar als onze regering niet motiveert om banen en huizen op veilige plaatsen te creëren, waarom zou iemand dan besluiten om naar een veilige locatie te verhuizen? Ik ben van mening dat onze regeringen moeten zorgen voor het welzijn van hun volk. Veel geld en luxe hebben lijkt nu de enige focus. Wanneer kijken ze naar de toekomst? Wanneer zorgen ze ervoor dat hun mensen nog steeds een goed leven hebben als de zeespiegel tot een idiote hoogtes stijgt?
En dan is dit nog maar het luxe perspectief van iemand in Nederland. Hoe zit het met de mensen in Bangladesh? Hun huizen zijn al weg, hun landbouwgrond is verdwenen. Ze hebben geen middelen om in het leven rond te komen. Ze zitten in de modder, in de hoop dat hun land op een dag zal opdrogen en ze opnieuw kunnen beginnen. Als dat zelfs al mogelijk is met al het zout dat door de zee is achtergelaten.
Dit maakt me bezorgd. Zullen de weinigen met veel geld degenen zijn die na zo’n ramp er met nog meer geld vanaf komen, terwijl de gewone mensen van alles worden beroofd? Ik hoop dat mijn mede-burgers zelf zullen zien in welk gevaar ze verkeren en samen onze regering zullen dwingen op te staan en actie te ondernemen.
Oké, de tirade is voorbij. Ik ben benieuwd wat je ervan vindt? Ben ik te dramatisch of heb ik een eerlijk punt? Bent je van mening dat dit de taak van onze regering is, of is het elke persoon voor zichzelf?
Bekijk de tentoonstelling nog tot 12-10-2020: Tentoonstelling – Rijzend Water
Moves by Nature 
One Reply to “Het gevaar van het stijgende water”