Ben je niet eenzaam? Een veelgestelde vraag die ik krijg als mensen ontdekken dat ik in een caravan woon. Ik ben dankbaar voor mensen die het mij vragen, omdat ik denk dat dit betekent dat ze zich zorgen maken over mijn welzijn.
Maak je geen zorgen. Het is een misvatting dat ik daar alleen ben in een caravan. Tot nu toe heb ik nog nooit op een lege camping gestaan. In de zomer meer voorbijgangers en in de winter meer van dezelfde gezichten. Maar er zijn altijd mensen bij die net als ik zijn of die om een andere reden fulltime in een caravan verblijven.
Het hele jaar door, ongeacht het weer.
Omdat ik in de kleine ruimte woon, moet ik vaak naar buiten; voor een douche, om naar het toilet gaan, om de afwas doen. Dit zijn dé momenten waarop ik anderen ontmoet en een gesprek heb. Omdat dit is wat je doet tijdens het kamperen. Toen ik in welke stad in welk goedkoop appartement dan ook woonde, praatte ik bijna nooit met mijn buren. Iedereen bemoeit zich vooral met zijn eigen zaken.
Dus in zekere zin is mijn leven minder eenzaam geworden.
Aan de andere kant heb ik de afgelopen jaren geleerd om alleen op pad te gaan. Ik was altijd bang om dingen alleen te doen, bang voor het onbekende. Pas toen ik daartoe gedwongen werd, leerde ik hoe mooi het is om alleen te reizen. De beste herinneringen van de afgelopen jaren zijn dat ik helemaal alleen wandel, zonder dat iemand anders in welke richting dan ook te zien is. De schoonheid van de natuur om me heen volledig opnemen en trots zijn op mijn eigen kracht.
Ik kan volledig mezelf zijn en hoef me niet bewust te zijn dat ik tegen mezelf praat of dat ik dans, zing of juich.
Ik geniet ervan om bij andere mensen te zijn, ik hou van de mogelijkheid om alleen te zijn.
Moves by Nature 
One Reply to “De schoonheid van eenzaamheid”