Wat ben ik? Of wie ben ik? Jarenlang, wanneer ik nieuwe mensen ontmoette, noemde ik mezelf een landschapsarchitect. Mijn studie definieerde wie ik was. Nu vertel ik mensen nog steeds vaak dat ik een opleiding tot landschapsarchitect heb gevolgd en dat ik op dit moment een afvalcoach ben voor een bedrijf dat afval verwerkt.
Maar dit is wat ik doe, niet wie ik ben. Hoe komt het dat je opleiding of de baan die je doet bepaalt wie je bent?
Ik ben weggeblazen door deze hele simpele gedachte. Wie ben ik echt? En als ik erachter kom, zou ik dit dan gebruiken in mijn volgende gesprek met een persoon die ik net heb ontmoet? Zoveel vragen, zo weinig antwoorden.
Terugdenkend aan mijn jaren op school moet ik toegeven dat deze jaren me hielpen mezelf vorm te geven. Ik heb veel geleerd over planten, Nederlandse landschappen en geologie. Zonder mijn studie zou ik niet zo’n breed scala aan kennis van de natuur om me heen hebben.
Dus ik zou kunnen zeggen dat ik echt van de natuur houd, maar is het dan een goed idee om te zeggen: “Hallo, ik ben Marlies en ik ben een natuurliefhebber.” Ik vermoed dat mensen gewoon beginnen te lachen als ik me zo zou voorstellen. En is het zo simpel? Natuurliefhebber dekt niet wie ik ook ben.
Ik ben raar, zorgzaam en liefdevol, een beetje lui, mild intelligent en een beetje een sukkel. Als je dit leest, klinkt het een beetje negatief, maar ik ben blij met de persoon die ik ben. De laatste jaren heb ik mezelf een stuk beter leren kennen. Ik stopte met proberen iemand te zijn die ik niet kan zijn. Ik heb geleerd me te accepteren voor wie ik ben. Ik ben nog steeds bezig om te leren wat mijn valkuilen zijn en hoe ik ze kan overwinnen.
Dus deze kenmerken maken mij wie ik ben, maar ik denk dat dit niet is wat mensen zouden willen horen wanneer ze elkaar voor het eerst ontmoeten. Ik weet zeker dat ik mijn titel als landschapsarchitect wil loslaten. Het is maar een opleiding die ik 10 jaar geleden heb afgerond.
Tegenwoordig richt ik me op het opleiden van mensen, of in ieder geval probeer ik ze aan het denken te zetten. Mijn werk op dit moment komt neer op het proberen mensen te motiveren om te recyclen. Wanneer ik mijn blogs schrijf deel ik mijn ervaringen en ideeën, in de hoop dat anderen geïnspireerd zullen worden wanneer ze mijn woorden lezen. Ik denk dat ik mijn nieuwe persoonlijke beschrijving heb gevonden.
Ik denk dat ik mezelf een natuur- en milieu-onderwijzer zou willen noemen.
Ik heb nu de kop van het nieuwe hoofdstuk van mijn leven. Ik denk dat het een geweldige manier is om een ​​gesprek te openen met elke nieuwe persoon die ik ontmoet. Vaarwel landschapsarchitect, hallo natuur- en milieu-onderwijzer.
‘Cause I am whatever you say I am
If I wasn’t, then why would I say I am?
In the paper, the news, every day I am
I don’t know, it’s just the way I am
~Eminem
Mooie overdenking! Ben er zelf ook nog niet over uit…
In ieder geval goed om, zowel bij zelf vragen naar als bij antwoorden, ervan uit te gaan dat we allemaal zo veel meer zijn dan ons beroep alleen 🙂
LikeLike
Ja zeker. Ergens is het vreemd dat zoveel andere dingen ons ook bezig houden maar daar vertellen we zelden over. Hoe vaak vraag ik ook alleen maar hoe het op het werk gaat?
LikeLike