Heeft corona ons minder sociaal gemaakt? Zijn we banger geworden voor mensen die we niet kennen? Je vraagt je misschien af waar dit vandaan komt. Laat me de situatie voor je schetsen. Sinds november vorig jaar ben ik in Haarlem gaan werken en er vlakbij gaan wonen. Voordat ik hier kwam, kende ik niemand in de buurt. Sinds ik ben gaan werken leer ik langzaamaan mensen uit de omgeving kennen. In het begin leerde ik mijn collega’s kennen en aangezien ik in een klimhal aan het werk was, zag ik ook al snel bekende gezichten onder de bezoekers. Naarmate ik zelf meer begon te klimmen, heb ik de mensen beter leren kennen.
Waarom doe ik die uitspraak in het begin, vraag je je misschien af.
Nou, dit is niet de eerste keer dat ik opnieuw ben begonnen op een nieuwe plek. Eerder voelde ik me een stuk makkelijker opgenomen in een groep kennissen. Op dit moment voelt het alsof er nauwelijks groepen zijn. Ik koppelde het aan corona omdat men door de beperkingen hier in Nederland alleen in groepjes van twee mocht sporten. Nu lijkt het erop dat mensen niet gewend zijn om met mensen te praten die ze niet zo goed kennen. Mensen uitnodigen om mee te klimmen lijkt in mijn ogen minder voor te komen.
Maar misschien spelen al deze andere factoren een rol. Ik ben nu 38. De eerste keer dat ik mensen leerde kennen in een klimhal was 12 jaar geleden. Nu hebben mensen van mijn eigen leeftijd een heel leven voor zichzelf, vaak met partners en kinderen. Al die jaren geleden woonde ik in een zeer landelijke omgeving. Nu ben ik in een gebied dat bedekt is met grote steden. In steden zijn mensen vaak wat solistischer. Er zijn altijd zoveel mensen in de buurt dat je niet iedereen gedag kunt zeggen en je kunt zeker niet iedereen kennen. In kleinere plaatsen is het heel normaal dat je iedereen kent, of in ieder geval een groot deel van de gemeenschap.
Wie weet wat nu echt de reden is waarom ik meer moeite heb om nieuwe verbindingen te maken. Misschien is het al het bovenstaande. Ik zal het waarschijnlijk nooit zeker weten. Maar wat ik wel weet, is dat ik wil dat jij, de lezer, hier iets uithaalt.
De volgende keer dat je met een groep op pad bent, een specifieke activiteit doet en je ziet iemand alleen, ga dan naar diegene toe en vraag of hij of zij wil aansluiten bij de groep. Ik weet uit ervaring dat het heel eng kan zijn om aan een groep te vragen of je aan kan sluiten. Uit deze vorm van vriendelijkheid kunnen mooie vriendschappen ontstaan.
Ik wil eindigen met een verhaal van een paar jaar geleden. Ik was net aangekomen in Voyageurs National Park voor mijn half jaar vrijwilligerswerk. De collega met wie ik tijdelijk samenwoonde, had een optreden met haar theatergroep. Ze nodigde me uit en ik besloot te gaan. Toen ik binnenkwam, was de ruimte vol mensen. Overal groepen. Ik zag ruimte aan een tafel, liep ernaartoe en vroeg of ik daar mocht zitten. Ik werd welkom geheten en we hadden een leuk gesprek. De twee vrouwen werden goede vrienden tijdens de zomer dat ik daar was. Ze lieten me zo thuis voelen. Ik heb zoveel leuke ervaringen met ze gehad. Tot op de dag van vandaag sturen we elkaar soms berichten op facebook. Ik ben zo blij dat ik de eerste stap durfde te zetten, en dankbaar dat ze open stonden om me op te nemen.
Moves by Nature 
One Reply to “Opnieuw opbouwen”