Groter groeien

Read in English

Wat een jaar is het geweest. Ik weet het, ik ben wat vroeg voor een eind-van-het-jaar blog. Maar de laatste twee maanden zullen zo anders zijn dan de rest van het jaar, dat ik het beter nu kan afronden.

Het was niet voor het eerst dat ik voor langere tijd van “huis” ging, maar het was wel voor het eerst dat ik met huis en al op pad ging. Voor een ieder die het gemist heeft: In januari ben ik met m’n caravan vertrokken om voor een jaar Europa te gaan bekijken. Dat wilde ik hoofdzakelijk doen om meer te kunnen schrijven over klim bestemmingen, en dus veel klimmen. Daarnaast was het ook een manier voor me om mezelf beter te leren kennen.

Ik hoopte dat zowel ik als m’n blog zou groeien.

Nu kan ik je zeggen dat dit gelukt is. Ik ben trots en blij wat het afgelopen jaar me gebracht heeft. Toen ik zo’n 2.5 jaar terug over dit plan nadacht hoopte ik geld te kunnen gaan verdienen aan m’n blog. Tegen de tijd dat ik werkelijk vertrok had ik dat idee al laten varen. Ik denk dat dat maar goed was ook. Daardoor heb ik al die tijd lol gehouden in het schrijven. Dat betaalt me nu uit in het resultaat van het afgelopen jaar. M’n views zijn flink gestegen en ook de interactie met lezers is toegenomen. En dat geeft me veel voldoening dat lezers mijn werk waarderen. Dat ze soms aan het denken worden gezet maakt me trots.

Toen ik in januari met de caravan achter de auto vertrok had ik vrijwel geen ervaring met het rijden met de caravan. De afstanden die ik tot dan gereden had waren nooit meer dan 1.5 uur. Nu ging ik net na een hoop sneeuwval in m’n eentje in 2.5 dag naar noordwest Spanje rijden. Het was stressvol, vooral toen ik domweg google volgde en over de binnenring van Parijs werd gestuurd. In de daarop volgende 10 maanden heb ik smalle weggetjes, steile hellingen en gatenkaas wegdekken overwonnen. Verbazingwekkend genoeg heb ik nauwelijks schade opgelopen. Het vervelendste was de mierenplaag die ik opliep. Een soort mier die gaten knaagt in hout en kunststof geeft je niet echt een goed gevoel. Het is afwachten tot volgende zomer of alle mieren echt verdwenen zijn.

Ik voel me trots over hoeveel zelfvertrouwen ik nu voel in het rijden met de caravan. Daar heb ik voor vertrek echt niet bij stilgestaan.

Wat ik wel had verwacht, en dat is ook inderdaad gebeurd, is hoe mijn sociale vaardigheden zijn gegroeid. Tijdens m’n reis heb ik zoveel verschillende mensen ontmoet. Het is dan bijna onmogelijk om daarin niet te groeien. Mensen met hele verschillende achtergronden, die een totaal ander leven hebben gehad alleen al omdat ze in een ander land zijn geboren.

Iemand die me vertelde over haar ervaringen tijdens de oorlog in wat nu Kroatië is, een ander die me vertelde hoe het was om op te groeien in het noorden van Roemenië, dat er niets te vinden was in de winkels, hebben grote indruk op me gemaakt. Zo verdeeld en anders was Europa nog niet eens zo lang geleden. Het is mooi om te zien dat er langzaam meer gelijkheid komt door heel Europa. Want als we het met elkaar goed hebben zijn de kansen op problemen veel kleiner.

Waar ik ook in gegroeid ben is het volgen van m’n gevoel. In het verleden liet ik vaak dingen over me heen komen en liet ik over me heen lopen. Nu ben ik nog steeds iemand die confrontatie uit de weg gaat, vaak omdat ik het idee heb dat de sfeer er niet beter op wordt als ik de confrontatie aan ga. Daar valt voor mij echt ook nog een stap te maken, veel eerder kleine dingen uitspreken zodat het niet tot een kookpunt komt. Maar ik heb op meerdere momenten voor mezelf gekozen. In twee gevallen ben ik gewoon vertrokken omdat ik me niet prettig voelde in de situatie waar ik in zat. Het kan zijn dat voor anderen dit niet bijzonder is, maar voor mij wel. Als plannen bij mij op een bepaalde manier in m’n hoofd zitten vind ik het lastig om die op stel en sprong te veranderen. Voor een deel heb ik daar de afgelopen tijd ook nieuwe manieren voor gevonden om mee om te gaan.

Als je wilt klimmen heb je daar namelijk een partner voor nodig. Omdat ik alleen op pad was moest ik die lokaal zien te vinden. De mensen die ik dan vond hadden bijvoorbeeld werk of allerlei andere restricties in hun leven. Als ik zoveel mogelijk wilde klimmen betekende het dus dat ik soms snel moest schakelen. Wat ik als truc voor mezelf heb gevonden is een serie van andere opties in het achterhoofd te hebben. Als een klimsessie dan last minute niet doorging of verplaatste naar een andere dag dan kon ik makkelijk één van m’n andere ideeën erbij pakken en dat die dag gaan doen.

Er zullen vast mensen zijn die dit met verbazing lezen maar dit is nou eenmaal iets waar ik tegenaan loop in het leven en door m’n ervaringen van het afgelopen jaar ben ik veel flexibeler geworden. Nog steeds op mijn manier natuurlijk.

Deze reis was een goede afsluiting van een periode van zo’n 5 jaar waar ik heel veel over mezelf leerde. In die periode was ik erg op zoek naar hoe ik m’n toekomst wil invullen. Ik heb veel verschillende banen gehad. Zoekend naar waar ik me in thuis zou voelen. Ik probeerde te accepteren wie ik ben, en dat gaat heel goed hoor, maar ik probeerde daarmee ook te accepteren dat ik elk jaar een nieuwe baan zou hebben.

Toen ik onderweg besloot om langzaam naar Nederland terug te keren om weer aan het werk te gaan, want ik begon het hebben van een dagelijks doel te missen, merkte ik dat ik het niet kón accepteren om nog de komende 30 jaar ieder jaar een nieuwe werkgever te hebben. De laatste jaren liep ik al tegen een hoop hordes op om weer leuk werk te vinden. Doordat ik de afgelopen jaren mezelf steeds beter heb leren kennen weet ik steeds beter waar m’n sterke en zwakke punten liggen. Tijdens het reizen kreeg ik een steeds beter beeld van wat ik nodig heb om door te kunnen groeien.

Dat beeld heb ik een paar maanden terug omgezet in een brief die ik naar een aantal coaches en therapeuten heb gestuurd. Daar heb ik iemand uitgekozen die naar mijn gevoel me het beste zou kunnen helpen. En inmiddels ben ik druk met haar aan de slag om een nieuwe fase van m’n leven in te gaan.

Ik denk dat dit het allerbelangrijkste resultaat is van mijn tocht van het afgelopen jaar. Voor mezelf duidelijk krijgen waar ik naartoe wil.