De paddestoelenman

Read in English

Ken je dat? Je bent van plan er in je eentje op uit te trekken, even het hoofd leeg maken, en voor je het weet sta je een uur lang in een bos te praten met een wildvreemde. Eerlijk? Mij is dat eigenlijk ook nog nooit overkomen. Daarom wil ik graag deze bijzondere ervaring met jullie delen. 

Na vele dagen met regen is er eindelijk een dagje met wat beter weer. Ik besluit om de Vrachelse Heide bij Oosterhout te gaan bekijken. Gelijk bij aankomst wordt ik al verrast. Het is echt een mooi bos en ik schiet het ene na het andere plaatje. Het is herfst, dus een mooie tijd om paddestoelen te bekijken. 

Nadat ik een heel mooi beukenlaantje op beeld heb gezet, zie ik een man op zijn knieën in het bos zitten. Een luttele tel vraag ik me af wat hij aan het doen is, maar dan zie ik het al. Hij zit foto’s te maken van een paddestoel. Voor ik het goed en wel door heb is hij me aan het uitleggen wat hij precies aan het doen is. Met een zaklampje schijnt hij de paddestoel bij voor het perfecte plaatje. Ik vertel hem dat ik ook graag fotografeer, maar dat ik er nooit echt genoeg tijd in heb gestoken om zulke mooie foto’s te maken, dat ik me met de veel dingen tegelijk bezig houdt. Hij was ook zo, vertrouwt hij me toe. Hij schilderde, tekende en zong onder andere, en had nog een hele stapel andere creatieve hobby’s. Tot hij op een dag besloot terug te gaan naar z’n eerste liefde, fotografie. 

Hij laat al z’n materiaal zien en vertelt over de simpele trucjes die hij gebruikt voor het perfecte plaatje. Trekt alles uit de kast om mij enthousiast te maken. En ik moet je bekennen, het lukt ook nog. De afgelopen tijd ben ik aan het nadenken over het toevoegen van een foto gedeelte aan m’n blog. Uiteraard nu dus ook weer, maar ik ben er nog niet uit. Er is nog geen onderwerp of thema waarvan ik zeg dat voegt voor mij iets toe. Als er lezers zijn met ideeën dan hoor ik het graag.

Hij, Guill, heeft zijn onderwerp in ieder geval wel gevonden. Hij laat foto’s zien die hij de afgelopen jaren heeft genomen. Eerst van hele bijzondere paddenstoelen maar later ook van libellen, vlinders en landschappen. Hij gaat elke dag van 11 tot 5 op stap en legt dan tussen de 10 en 20 km af. Als ik net als Guill 85 jaar ben, hoop ik dat ik ook zo m’n dagen kan slijten. Laten we hopen dat er dan nog plekken als deze zijn om je even te kunnen afzonderen en een praatje te maken met een toevallige passant.

Ik zou graag nog eens op stap gaan met Guill, hij kijk op zo’n mooie manier tegen de wereld aan en ik zou nog zoveel van hem kunnen leren. Stom genoeg ben ik zijn kaartje met contactgegevens verloren onderweg. 

Update: In de kerstvakantie heeft Guill contact met me opgenomen, we gaan in het voorjaar van 2020 op pad om foto’s te maken. Kijk er nu al naar uit.