Waarom spreek ik zo goed Engels?

Read this in English

Van de zomer was ik aan het werk in de Kabetogama Lake en Ash River bezoekerscentra van Voyageurs National Park. Ik viel nogal op als een Nederlander in het noorden van Minnesota (USA). Ondanks dat ik inmiddels bijna geen accent meer heb, valt het nog steeds op bij de bezoekers. En dan beginnen ze vragen te stellen.

Waar kom je oorspronkelijk vandaan?

Wat bracht je helemaal naar Minnesota?

Hoe heb je zo goed Engels leren spreken.

Het beantwoorden van deze vragen, met name de laatste vraag zette me aan het denken. Zelf ben ik totaal niet onder de indruk van mijn eigen reizen. Maar de mensen die me de vragen stellen lijken het bijzonder te vinden. Dit is het verhaal over hoe ik zo goed Engels leerde spreken, en wat ik heb ervaren tijdens dat proces.

In Nederland leert iedereen een goede hoeveelheid aan talen op school, waarbij Engels (bijna) altijd wordt gegeven, afhankelijk van de school leer je ook vaak Frans en Duits. Ik was altijd vrij goed in de exacte vakken, maar was erg slecht in vakken waar ik droge feiten of woorden uit m’n hoofd moest leren. Dus zelfs toen ik zeventien jaar oud was kon ik mezelf absoluut geen beheerser van de Engelse taal noemen.

Op de een of andere manier heeft dat me niet tegen gehouden.

Toen ik net achttien was vloog ik in m’n eentje naar de andere kant van de wereld. Australie om precies te zijn. Mijn tante was daar een paar jaar ervoor naartoe verhuisd. Ze hielp me aan een stageplaats bij de Maroochy Shire Council, en haalde me op van het vliegveld. ‘s Avonds verbleef ik bij haar, maar overdag moest ik alles zelf doen.

In het begin was mijn Engels echt heel erg slecht, maar toen na zes weken mijn familie aankwam kon ik het grootste deel van de communicatie voor ze doen. Het was een zwaar leerproces, maar ik had er wel plezier in.

Ik kan me een dag herinneren dat ik rond reed met een collega waarbij we een rotonde tegen kwamen. Gezien Nederland er vol mee ligt en dit de enige was die ik daar had gezien was ik verrast. Dus ik probeerde dat uit te leggen, maar had geen idee wat het juiste woord was voor dat ronde ding in de weg, het kostte me meerdere pogingen om hem te begrijpen. Ik hoorde “round about”, waarvan ik dacht dat ik iets had geleerd in de zin van “round about 6 o’clock”(zo rond 6 uur). Uiteindelijk begreep ik het, en ik zal nooit meer het woord voor een rotonde (roundabout) vergeten.

In Australië bereikte ik een comfortabel niveau aan Engels. Een paar jaar later, toen ik vierentwintig was vond ik een baan in Saoedi Arabië. Vanwege visum problemen moest ik eerst naar Maleisie toe om daar met m’n andere collega’s te werken. Maleisië was ooit een Engelse kolonie, waardoor de meeste mensen daar vrij goed Engels spreken. De boekjes die we maakten als een landschapsarchitecten bedrijf werden allen in het Engels geschreven, op dat moment oefende ik dus veel met het schrijven in het Engels.

In Maleisie woonde ik op het eiland Penang, dicht op de grens met Thailand. Het eiland is een mix van mensen en culturen. Dit heeft te maken met de rijke historie (link) van het eiland. Je vindt er gebouwen uit de Britse koloniale tijd. Maar tegelijkertijd vind je boeddhistische tempels en moskeeën. De meest voorkomende religie in Maleisie is moslim, maar op Penang vind je waarschijnlijk alle soorten religies. Daarnaast is het eiland een bestemming voor toeristen.

Ik genoot erg van mijn tijd daar, ik genoot van het zien van al die culturen die zonder problemen naast elkaar leven.

Na vier maanden was het visum voor Saoedi Arabië eindelijk geregeld en kon ik daar heen verhuizen. Ik kwam daar in het midden van de zomer aan, en het was heel erg heet. Je kan het weer in de zomer daar vergelijken met het rondwandelen in een oven. Het leven vindt binnenshuis plaats gedurende de dag en komt pas buiten nadat de zon is ondergegaan. Mijn bedrijf was gevestigd in Ar Riyadh, wat ook de plek is waar de koning woont. Dit resulteert in zeer strikte regels met betrekking tot kleding en gedrag in de stad, meer dan in de ander steden in het land.

Voordat ik ja zei tegen de baan heb lang en hard nagedacht over de consequenties dat dit voor mij zou betekenen om in een land als dit te wonen. Naar buiten gaan betekent het dragen van een abaya, een lange zwarte jurk, dat je aantrekt over je normale kleding. Gedurende het weekend is er maar een ding dat je als vrouw kan gaan doen en dat is het winkelcentrum. Omdat ik min of meer wist waar ik ja tegen zei, heb ik het redelijk naar m’n zin gehad daar. Ik hoorde vele verhalen van Europese en Amerikaanse vrouwen die een vreselijke tijd hadden daar. Ze gaan mee met hun man die de hele dag aan het werk is, de vrouwen hangen de hele dag rond op de compound of ze gaan winkelen. Verder is er niets te doen voor ze.

Ik denk dat het leven in Saoedi Arabië een van de meest verschillende is van wat ik gewend ben. Doordat ik zag hoe mensen hun leven daar leiden heeft me meer inzicht gegeven. Tegenwoordig beland ik vaak in discussies met mensen die het verschrikkelijk vinden wat er daar gebeurd. En ik zal ook nooit zeggen dat wat er allemaal gebeurd goed is, maar ik snap wel beter waar het vandaan komt.

Wat betreft mijn Engelse ervaring, voor 9 maanden elke dag Engels spreken heeft me heel veel goed gedaan. Daarnaast las ik veel Engelse boeken en keek ik stapels films zonder ondertiteling. Toen ik weer thuis was merkte ik dat ik veel plezier beleefde aan af en toe eens een boek in het Engels te lezen, en zelden gebruikte ik nog ondertitels in bij films. Er zijn zoveel mooie dingen die verloren gaan in de vertaling.

Vanaf augustus 2016 schrijf ik blogs in het Engels, zeven jaar na mijn terugkomst uit Saoedi Arabië. Ik denk dat ik dat redelijk goed schreef, maar ik vroeg nog altijd iemand om de concepten eerst te lezen voordat ik ze online zette. In maart 2017 vloog ik naar Amerika en dacht dat ik nog wel vloeiend Engels zou spreken maar zodra ik daar aankwam bleek het toch lastiger dan gedacht. Het is waar wat ze zeggen, “practice makes perfect” en op dit moment, september 2017 doe ik alles in het Engels, en heb ik zelfs moeite om Nederlands te spreken wanneer ik bel met m’n familie of als er een Nederlandse bezoeker is in het bezoekers centrum.

Het leren en spreken van een taal komt allemaal neer op het doen. Hoe meer je het doet, hoe gemakkelijker het wordt, en zodra je stopt het te gebruiken begin je kleine deeltjes te verliezen.

Dit is een vertaling van de blog “WHY DO I SPEAK ENGLISH SO WELL” gepubliceerd op 13 september 2017.