Ik ben rijk

Read this in English

Nog maar anderhalf jaar geleden stopte ik met mijn baan en nam ik de tijd om een ​​nieuw pad in het leven te vinden. Dus hier zit ik nu, na bijna een jaar in de National Park Service (NPS), na te denken over hoe ver ik ben gekomen. Ik probeer te achterhalen wat ik het afgelopen jaar heb bereikt. Voordat ik naar de States vertrok, besteedde ik niet veel tijd aan het stellen van verwachtingen, ik was zo druk bezig met inpakken, dat ik daar niet veel aandacht aan besteedde.

De enige doelen die ik me herinner, waren om erachter te komen of dit echt is wat ik wil doen en om te leren wat er nodig is om een ​​gids te zijn. Ik kan je vertellen dat ik beide dingen heb bereikt. Ik kwam erachter dat ik me zoveel beter voel na een dag praten met bezoekers, hen helpen om verbinding te maken met het park waarin ik werk. Bezoekers net zo laten genieten van de natuur als ik, of laat ze er tenminste een beetje meer dan voorheen van genieten.

Dus ik kan zeggen dat ik nu een heel rijk persoon ben, ook al heb ik een heel jaar op spaargeld geleefd.

Mijn perceptie van wat het betekent om een ​​gids te zijn, is drastisch veranderd. Ik dacht dat ik mensen naar verschillende plaatsen zou brengen, vertel hen over de dingen die ze zien en ga dan naar de volgende halte. Vrijwel wat elke stadsgids doet. Vertel ze wat leuke feiten en dat is het.

Het blijkt iets ingewikkelder te zijn dan dat.

In het afgelopen jaar heb ik iets geleerd dat interpretatie heet. Het is ontwikkeld door de NPS en de mensen die jarenlang in de NPS hebben gewerkt. Het kost tijd om een ​​goed interpretatief programma te schrijven. Eerst moet je goed kijken naar de dingen die een park uniek maken. Hier bij White Sands is dat duidelijk het witte zand, maar ook de dieren en de planten die hier leven. Vergeet de geologische en menselijke geschiedenis niet. Vervolgens ga je deze dingen samenvoegen door een thema te bedenken en op zoek te gaan naar verbindingspunten die iedereen kan begrijpen, zaken als de dood of kameraadschap. Wanneer je dit goed doet, zal de bezoeker een verbinding met het park gaan voelen, wat hopelijk resulteert in de behoefte om het park en zijn bronnen te beschermen.

Bij White Sands heb ik een programma uitgevoerd dat vlak voor zonsondergang plaatsvindt. In mijn programma gebruik ik het tellen van stappen om bezoekers te helpen de tijd te begrijpen. Ook gebruik ik afbeeldingen om hen te helpen zien hoe het landschap er zoveel jaren geleden uitzag. Dat samen met mijn verhalen hopelijk resulteert in ontzag voor het landschap waarin we ons bevinden.

Na vele jaren heb ik nu een doel in het leven.

Ik wil dat iedereen dezelfde verbazing kan ervaren die ik voel als ik een park of een landschap zie. Wat mijn rijkdom betreft, ik wil of heb niet veel geld nodig, ik wil dit gewoon de rest van mijn leven doen. Ik hoop alleen dat ik voldoende inkomsten zal kunnen genereren met mijn eigen bedrijf om van te kunnen leven.