Ik heb dus besloten om natuurgids te worden. In eerste instantie was ik hier heel enthousiast over, maar hoe langer ik naar de mogelijkheden keek, des te enger het werd. In Nederland worden dit soort functies hoofdzakelijk door vrijwilligers gedaan, wat natuurlijk geen voltijd iets is. Dus het was de vraag hoe ik dit moest gaan aanpakken.
Mijn gedachten gingen terug naar de tijd waarin ik een heleboel verschillende Nationale Parken in Amerika bezocht. Ik zag de rangers daar, en toen al leek me dat een geweldige baan. Dus ik ging op zoek naar de mogelijkheden om een ranger te worden. De moed zonk me opnieuw in de schoenen, je moet Amerikaans staatsburger zijn om het werk van een ranger te doen. En om staatsburger te worden moet je minimaal drie jaar een green card hebben. Geen korte termijn oplossing dus.
Ik ontmoette een dame die vrijwilligerswerk had gedaan met een groep in een nationaal park.Ik had geen idee dat dit mogelijk was, dus ik was blij verrast. Opnieuw ging ik het internet afspeuren en vond het IVIP programma, International Volunteer In Parks.
Een plan was geboren. Ga naar Amerika voor een jaar en werk daar als vrijwilliger in die fantastische parken. Dan kan ik uitvinden of dit echt is wat ik wil en gelijk een hoop leren over gidsen.
Na dit jaar wil ik gaan kijken of ik een eigen bedrijf kan oprichten, of freelance werk kan gaan doen. Ik weet nog niet precies hoe en of ik het voor elkaar ga krijgen, maar ik ga het zeker proberen.
Met het idee dat ik minder inkomen zal hebben dan wat ik gewend ben, wat al niet zoveel was, merkte ik dat ik op een andere manier kijk naar hoe dingen werken in deze wereld. Dat ik keihard moet werken om te betalen voor een huis om in te wonen en een stapel luxe producten die ik niet nodig heb en me tegelijkertijd niet beter laten voelen. Dus wat als ik mijn kosten voor wonen en leven kan verlagen? Dat zou betekenen dat ik niet meer zo’n hoog inkomen nodig heb. In Amerika en een aantal andere landen zijn er groepen mensen die op een nieuwe manier zijn gaan wonen, ik ken ze als de tiny house movement.
Ik begin een zwerver te worden, meer geïnteresseerd hoog kwaliteit leven dan hoog kwaliteit spullen.
Ik zal me maar niet gelijk in die wereld onderdompelen, hoewel dat wel mijn gewoonte is. Eerst Amerika, even zien hoe dat gaat.
In de VS komen is een heel ander verhaal. Er moet vrij veel worden gedaan voordat ik daar werkelijk ben. Eerst moest ik een IVIP aanvraag formulier invullen. Dit heb ik opgestuurd naar de IVIP coördinator. Zij heeft vervolgens naar mijn motivatie voor het vrijwilligerswerk gekeken. Ik was zo blij toen ze mijn aanvraag goedkeurde en me vertelde op zoek te gaan naar vrijwilligersplekken op volunteer.gov. De pagina staat vol met vrijwilligerswerk door de hele VS. Op dit moment ben ik nog druk bezig met solliciteren naar toffe banen, ik maak het mijzelf extra moeilijk doordat ik op zoek ben naar een aantal plekken die op elkaar aansluiten. Op deze manier zou ik misschien wel een heel jaar kunnen blijven en een stapel ervaring wanneer ik weer terug naar huis ga. De IVIP coördinator zal me helpen wanneer ik moeite heb met solliciteren en als ik iets heb gevonden zal ze zorgen dat ik m’n J-1 Visum krijg. Het hele proces zal zeker twee maanden duren, zeggen ze. Ik hoop dat het soepel gaat en dat ik snel kan vertrekken.
Dit is een vertaling van de blog “THE PLAN” gepubliceerd op 13 september 2016.
Read the original English version right here.
Moves by Nature 
One Reply to “Het plan”