Stilte

Read in English

Ze zat er al een tijdje, op een mooie vlakke steen onder een olijfboom. Uitkijkend over de omgeving, haar haar wapperend in de stevige bries die er stond. Vogels die kwetteren en zoemende insecten. Ze kreeg er weinig van mee want ze was diep in gedachten verzonken. Wat zou haar volgende stap zijn? Wat had ze nou eigenlijk precies gedaan? Ze wist het niet zo goed. Het ene moment zat ze nog in haar gewone leventje en het volgende zat ze ineens aan de andere kant van Europa. Een dag eerder stapte ze in een opwelling in de verkeerde trein. In plaats van naar haar werk te gaan reed ze op hoge snelheid richting de grens van Nederland. Helemaal niets bij zich behalve haar tas met lunch, portemonnee en telefoon.

Ze staarde uit het raam zonder het ook echt in haar op te nemen. Toen de trein een paar uur later stopte bij z’n eindhalte stapte ze langzaam uit. Na wat ronddwalen op het station zag ze een trein die haar nog verder van huis zou brengen, zich niet eens zorgen makend of ze daar niet een kaartje voor moest kopen. Niet veel later vertrok de trein en ze zonk weer in haar trance. Landschappen vlogen haar voorbij zonder dat ze het in de gaten had. Bergen kwamen en gingen. Wanneer het langzaam donker begon te worden en haar maag haar nu toch echt duidelijk maakte dat er wat eten in moest stapte ze bij het eerstvolgende station uit. Ze dwaalde de stad in en liep het eerste het beste hotel binnen. Ze betaalde voor een kamer en ging vervolgens in het restaurant zitten. Zonder het echt te proeven at ze een simpele maaltijd en vertrok vervolgens naar haar kamer.

Daar gooide ze haar tas en kleding op het bed en stond een lange tijd onder een bijzonder behaaglijke regendouche. Afgedroogd kroop ze naakt in bed om de hele nacht geen oog dicht te doen. Bij het eerste licht liet ze het hotel achter zich en vond haar weg terug naar het station. Hier kwam haar eerste twijfel. Zou ze de trein terug naar huis pakken? Maar wat had ze daar nou eigenlijk te zoeken? Ze zocht op de borden naar de eerste trein die haar verder van huis zou brengen. Bij het eindstation vond ze een lief boemeltreintje die haar rustig het platteland op reed. Bij een liefelijk dorpje stapte ze uit en begon te lopen.

Tot ze deze steen zag, waar ze nu op zit. Hij zag er best comfortabel uit en nu een half uur later zit ze er nog steeds, zonder echt ergens last van te hebben. Hoewel, ze zit nog steeds met haar vragen. Hoezo? Wat nu? Nog geen week geleden leek haar leven echt te gaan beginnen en nu is het ineens voorbij. Ze moet de nieuwe realiteit gaan accepteren. Ze heeft geen idee hoe, maar weet diep vanbinnen dat het haar gaat lukken. Ze is sterk. Langzaam ontwaakt ze uit haar mijmeringen. Het vrolijke lied van de vele vogels dringt tot haar door en geeft fluitend antwoord. Ze voelt de spanning in haar lijf van de afgelopen week langzaam wegstromen. Wat heeft ze die natuur gemist.